W celu ochrony osób lub systemu przed skutkami napięć roboczych, zwłaszcza w przypadku awarii urządzeń, wymagany jest odpowiedni pomiar bezpiecznej odległości od części przewodzących.
Ze względów bezpieczeństwa oraz dla każdego certyfikatu (IEC, UL, CSA) kluczowe jest zachowanie bezpiecznej odległości od części przewodzących. Poniżej znajdują się dalsze informacje na temat określania bezpiecznej odległości cześci przewodzących.
Powietrzny odstęp izolacyjny – najkrótsza odległość w powietrzu między dwoma przewodnikami
Odstęp po izolacji – najkrótsza odległość między dwoma przewodnikami wzdłuż powierzchni materiału izolacyjnego
Określanie zgodnie z IEC:
Znamionowe napięcie impulsowe, mające zasadnicze znaczenie wobec wymiarowania powietrznego odstępu izolacji, wynika z charakterystyki przepięcia i samego przewodnika - napięcie uziomowe uzależnione jest od napięcia sieciowegoo (z uwzględnieniem wszystkich
Minimalna bezpieczna odległość cześci przewodzących (na wysokości montażu do 2000 m n.p.m.) określana jest na podstawie znamionowego napięcia udarowego i stopnia zanieczyszczenia.
Szczegółowy przegląd oobliczeń bezpiecznej odległości cześci przewodzących jest dostępny do pobrania.
Kategorie przepięciowe
Wraz z selekcją elektrycznych komponentów, przekrojów przyłącza przewodu, prześwitów i dróg upływu między komponentami, materiałami izolacyjnymi itp. twórcy urządzeń elektrycznych określają, jak masywne lub czułe jest urządzenie elektryczne względem szczytowych przepięć.
Urządzenie elektryczne jest przypisane do jednej z 4 kategorii przepięciowej (I–IV) opisanych w normie DIN EN 60664-1 VDE 0110-1. Urządzenia elektryczne kategorii I mogą wytrzymać niższe przepięcia niż urządzenia elektryczne kategorii IV.
Stopień zanieczyszczenia
Każdy rodzaj stałych, płynnych lub gazowych substancji obcych, które zmniejszają wytrzymałość elektryczną lub odporność powierzchni izolacji, jest uważany za zanieczyszczenia. W normie DIN EN 60664-1 VDE 0110-1 stopień zanieczyszczenia lub przewidywane zanieczyszczenie urządzeń elektrycznych w aplikacji jest opisane i zdefiniowane jako stopień zanieczyszczenia (1–4). Stopień zanieczyszczenia jest wartością liczbową określającą przewidywane zanieczyszczenie środowiska, przy czym niższa wartość oznacza niższe przewidywane zanieczyszczenie. Stopień zanieczyszczenia jest parametrem służącym do określania odległości odstępu i dróg upływu urządzeń elektrycznych.