Krzywa znamionowa / krzywa obciążalności prądowej

Wykres dopuszczalnej obciążalności prądu komponentu w funkcji temperatury otoczenia

Krzywa znamionowa / krzywa obciążalności prądowej

Krzywa obciążalności pokazuje, który prąd może przepływać w sposób ciągły i jednocześnie przez wszystkie możliwe przyłącza, gdy na komponent działa różna temperatura otoczenia poniżej górnej granicy temperatury pracy.

Górna granica temperatury pracy komponentu to wartość znamionowa określona przez zastosowane materiały. Całkowita temperatura otoczenia powiększona o wzrost temperatury przez obciążenie prądu (moc utracona przez rezystancję) nie może przekraczać górnej granicy temperatury pracy komponentu. W przeciwnym razie zostanie on uszkodzony lub nawet całkowicie zniszczony.

Dopuszczalna obciążalność prądu nie jest zatem stałą wartością, zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury otoczenia komponentu. Ponadto na dopuszczalną obciążalność prądu wpływa geometria komponentu, liczba biegunów i przewodników z nim połączonych. Dopuszczalna obciążalność prądu jest określana empirycznie zgodnie z normą DIN IEC 60512-3. W tym celu uzyskane temperatury komponentu tb1, tb2, ... oraz temperatury otoczenia tu1, tu2 są mierzone dla trzech różnych prądów I1, I2, I3, ...

tg = górna granica temperatury pracy komponentu; tu = temperatura otoczenia; In = prąd

Wizualizacja

Wartości są wprowadzane na wykresie z liniowym układem współrzędnych do zilustrowania zależności między prądami, temperaturami otoczenia i wzrostem temperatury pracy komponentu. Prądy obciążenia są określone na osi y, temperatury otoczenia komponentu na osi x.

Linia narysowana prostopadle do osi x przy górnej granicy temperatury pracy komponentu tg uzupełnia układ współrzędnych. Powiązane wartości średnie wzrostu temperatury w komponencie, Δ t1 = tb1-tu1, Δ t2 = tb2-tu2, ... są wykreślane dla każdego prądu I1, I2, ... na lewo od linii prostopadłej. Wygenerowane w ten sposób punkty łączą się tworząc w przybliżeniu krzywą paraboliczną.

tg = górna granica temperatury pracy komponentu; tu = temperatura otoczenia; In = prąd; a = krzywa bazowa; b = pomniejszona krzywa bazowa (krzywa obciążalności prądowej)

Ponieważ praktycznie nie ma możliwości wybrania komponentów z maksymalną, dopuszczalną rezystancją do pomiarów, należy zmniejszyć krzywą bazową. Jak wynika z doświadczenia, zmniejszenie prądu do 80% poprawia właściwości użytkowe pracy komponentu, uwzględniając maksymalną dopuszczalną rezystancję i niepewność pomiaru temperatury.

Jeżeli krzywa przekraczy prąd graniczny strefy o niskiej temperaturze otoczenia, co może wynikać z obciążalności prądowej przekrojów przewodów, które mają być połączone, to prąd powinien być ograniczony do wartości minimum w tej strefie.

Masz jakieś pytania?

* Pola wymagane